Over een week of twee is het weer zo ver. Het feest der nostalgie, van
herkenning en soms ontroering: De Top 2000. Met uiteraard weer de zelfde
top 3 bestaande uit Led Zeppelin, The Eagles en Queen.
Begin jaren '70 had je ook zoiets, zij het beduidend minder omvangrijk.
Piratenzender Veronica zond op Hemelvaartsdag de Top 100 aller tijden
uit. Queen en The Eagles had je toen nog niet, maar er was wel altijd
dezelfde top-3. En die ga ik de komende tijd enige aandacht schenken.
Wie voerden in 1972 de hitlijst aller tijden aan. Op 3 was dat Hey Jude van The Beatles.
Nummer 2
Dat was een sensatie in de zomer van 1967. Een vrijwel onbekende band met zijn debuutopname kwam plotsklaps vanuit het niets op nummer 1 in alle hitparades. Dat hadden zelfs The Beatles niet gepresteerd. We hebben het hier over Procol Harum met A whiter shade of pale. Opvallend in dit nummer was de prominente rol van het hammondorgel. Een instrument dat helaas verdrongen is door allerlei digitaal instrumentarium. De melodie schijnt van JS Bach afkomstig te zijn, zo klinkt het ook. De geleerden zijn er echter nog steeds niet over eens van welk stuk van Bach.
De zanger heette Gary Brooker. Die begon later een solocarrière. Maar overal waar hij kwam wilde het publiek A whiter shade of pale horen. Uit pure ellende heeft Brooker toen een song geschreven onder de titel Don't make me sing that song anymore waarmee hij zijn optredens begon.
Van de tekst is het moeilijk chocola maken. Ik houd het erop dat in ieder geval het eerste couplet een alcoholisch delirium beschrijft.
In 1972 werd het nummer opnieuw uitgebracht. En wat denk je? Bam weer in een keer op nummer 1. In de top 100 aller tijden stond-ie dus op 2. Volgende keer Deep Purple met Child in time.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten